Czy umiemy pytać? Czy może zamiast pytań, częściej oceniamy, wyrokujemy, osądzamy? Nie pytamy, bo boimy się posądzenia o wścibstwo. Nie pytamy, bo wstydzimy się, że nie wiemy. Nie pytamy, bo nie chcemy usłyszeć odpowiedzi. Nie pytamy i sami sobie udzielamy odpowiedzi. Nie pytamy, ale wypowiadamy się w czyimś imieniu. Nie pytamy, ale wiemy co myślą o nas inni. Nieraz pytamy, ale nasze pytania zawierają tezy, jedynie słuszne. Takie pytania też nie dają przestrzeni do innych punktów widzenia, do dyskusji, do poznania. Prawdziwe pytania nie zawierają wiedzy. Prowokują do odpowiedzi, do
zmierzenia się z tym co niewypowiedziane. Są jak sokratejskie wiem, że
nic nie wiem. Tylko takie pytania, może czasem banalne, naiwne,
powodują, że dowiadujemy się i dalej idziemy już spokojniejsi, bardziej
świadomi. Zwyczajnie - WIEMY.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz